Сонет польского поэта Адама Мицкевича (1798-1855) «Свидание в лесу» на польском языке и в трех переводах на русский язык. Widzenie się w gaju — Tyżeśto? i tak późno? — Błędną miałem drogę, Śród lasów, przy niepewnym xiężyca promyku; Tęskniłaś? myślisz o mnie? — Luby niewdzięczniku, Pytaj się czy ja myśléć o czém inném mogę! — Pozwól uścisnąć dłonie, ucałować nogę, Ty drżysz! czego? — Ja nie wiém, błądząc po gaiku, Lękam się szmeru liścia, nocnych ptaków krzyku; Ach! musimy być winni kiedy czujem trwogę. — Spóyrzyj mi w oczy, w czoło; nigdy z takiém czołem Nie idzie zbrodnia, trwoga nie … Читать далее →

Сонет польского поэта Адама Мицкевича (1798-1855) «К Лауре» на польском языке и в трех переводах на русский язык. Do Laury Ledwiem ciebie zobaczył, jużem się zapłonił, W nieznaném oku dawnéj znajomości pytał, I s twych jagód wzajemny rumieniec wykwitał Jak z róży któréj piersi zaranek odsłonił. Ledwieś piosnkę zaczęła, jużem łzy uronił, Twój głos wnikał do serca i za duszę chwytał, Zdało się że ją anioł po imieniu witał, I w zegar niebios chwilę zbawienia zadzwonił. O luba! niech twe oczy przyznać się nie boją, Jeśli cię mém spóyrzeniem, jeśli głosem wzruszę, Nie dbam że los i ludzie przeciwko nam … Читать далее →