Кацярына Глухоуская

Кацярына Глухоуская «Санет»

Tania-Soleil Journal Опубликовано автором

Санет А хочаш — заставайся назаўсёды! Як цёплы пыл, як мягкі хлеб, як свет. Так, можа быць, задумлена прыродай, Як светлы незавершаны санет. Сыходзь у Рай — я не пускаю ў пекла. Калі сыходзіш, то сыходзь у Рай. Але прашу: пакуль душа аслепла, Пакінь яе сярод птушыных зграй. Я буду слухаць шоргат крыл і верыць, Што побач ты, што ты анёлам стаў. І буду цалаваць чужое пер’е, Нібыта ты мяне не пакідаў. О, дзякуй слепаце з такой нагоды! А хочаш — заставайся назаўсёды. Кацярына Глухоуская Сонет А может быть и уходить не надо? А быть всегда: как теплый хлеб, как … Читать далее →

Кацярына Глухоуская «Жывёлiн Рай»

Tania-Soleil Journal Опубликовано автором

Жывёлiн Рай Вялікі-вялікі, як Бог, чалавек, Жывёлу сваю даглядае спрадвек, У вочы глядзіць і выказвае ёй: «Спажытак, маёмасьць і парабак мой». А тая жывёла глядзіць у вочы, Ня ведае сьмерці і ведаць ня хоча, А нават калі пасьля памірае, Глядзіш, а яна ўжо ў Раі. Стаіць чалавек на зямлі, на скуры І кажа туды ёй, зусім абураны: «Мой Рай недасяжны, а твой — у дар? Чаму гэта так, калі я гаспадар?» Далёка табе, гаспадар, сягаці Да зьбітага колам тваім кацяняці. Куды ж, паночку, табе да бычка, Лязом скрываўленага бачка? Стаіць чалавек і далей назірае, Як ходзіць жывёла па ўласным Раі, … Читать далее →